|
||
Nawożenie azotem w rolnictwie precyzyjnym |
||
Rośliny uprawne pobierają azot z gleby
jedynie w formie mineralnej, tj. jonów amonowych (NO3-) lub
azotanowych (NH4+). Ważna jest, zatem nie zawartość azotu
ogólnego (czyli mineralnego i organicznego w glebie), ale zawartość w
glebie mineralnych form azotu. Zawartość azot (N) mineralnego w
odróżnieniu do zawartości w glebie dostępnych form P, K i Mg ulega
szybkim zmianom i określenie zawartości azotu w odstępie czasowym np. po
2 miesiącach zawartość azotu mineralnego może się znacznie zwiększyć lub
zmniejszyć. Dlatego też określanie dawek nawożenia azotem na podstawie
analiz gleby może być często mało wiarygodne. Analizy gleby mogą służyć
do ustalenia podstawowej dawki nawożenia azotem, czyli np. w przypadku
zbóż ozimych stosowanej wiosną przed ruszeniem wegetacji, a w przypadku
zbóż jarych dawki przedsiewnej. Nawożenie pogłówne, czyli stosowane w
trakcie wegetacji roślin w rolnictwie precyzyjnym opiera się zazwyczaj na
ocenie odżywienia roślin. Jako, że wskaźnikiem odżywienia azotem jest
barwa liści (lub całego łanu) to właśnie na podstawie barwy liści określa
się zapotrzebowanie roślin na ten makroelement. Ciemniejsza barwa liści
świadczy o lepszym odżywieniu azotem, natomiast barwa jasnozielona na
ogół świadczy o niedoborze azotu (zmniejsza się zawartość chlorofilu w
liściach).
pomiar zieloności -> obliczenie dawki N - > aplikacja N Schemat działania urządzenia N-sensor (źródło: www.yara.it)
Urządzenie N-sensor zamontowane na dachu ciągnika i rozsiewanie nawozu na podstawie oceny barwy liści (łanu) (źródło: miljoforskning.formas.se)
|
||
|